علم بیهوشی طی صده اخیر پیشرفت های فراوانی نموده و به کمک علم جراحی امده است به طوری که جراحی بدون بیهوشی عملا غیر ممکن است.اولین داروی بیهوشی که قریب 150 سال پیش بکار گرفته شد داروی اتر Ether بوده است . اتر از طریق استنشاقی سبب بیهوشی موثری می شد و امکان جراحی را فراهم می ساخت.

   •حالت بیهوشی عمومی: فقدان درد-فراموشی -کاهش هوشیاری-مهار رفلکسها حسی و خودکار-شلی عضلات اسکلتی جهت لوله گذاری است.

بنابراین داروهای بیهوشی را می توان به داروهای کمک بیهوشی شامل مسکنها (مخدرها) آرامبخشها (بنزودیازپینها) که معملا نیم ساعت پیش از بیهوشی تزریق شده و سپس داروهای القاء کننده بیهوشی شامل هوشبرهای وریدی (باربیتوراتها :تیوپنتال و پروپوفول .....)  شل کننده های عضلانی ( ساکسینیل کولین - اتراکوریوم ...) و همچنیین هوشبرهای استنشاقی (خانواده اتر : گازهای بیهوشی : هالوتان - ایزوفلوران و ....) که جهت ابقاء بیهوشی  (maintenance) بکار می روند  تقسیم نمود. 

بنابراین داروهای بیهوشی را بطور کلی به داروهای وریدی که به شکل تزریق داخل وریدی تجویز می شوند و داروهای استنشاقی که همان گازهای بیهوشی بوده و از راه لوله های بیهوشی که از یک طرف داخل ریه بیمار و از طرف دیگر به ماشین بیهوشی متصل بوده است . می توان نام برد.

گازهای بیهوشی که عمدتا از خانواده اتر هستند مولکولهای بسیار فرار بوده که در دمای اتاق معمولا تبخیر شده و دارای فشار درونی ویژه بوده که تحت فشار در ماشین بیهوشی قرار گرفته و در حین بیهوشی با تنظیم فشار گاز می توان عمق بیهوشی را تحت کنترل داشت. این گازها پس از انحلال در خون و طی جریان خون وارد مغز شده و با کاهش فشار گاز سریعا مغز را ترک کرده و مجددا به ریه ها برگشت نموده و سپس دفع می گردند.گازهای بیهوشی معمولا مخلوطی از گاز اکسیژن - گازهای بی اثر - گاز بیهوشی است.

مکانیسم اثر داروهای بیهوشی عمدتا باز نگهداشتن کانالهای مهاری گابا در کورتکس مغز است که سبب افزایش ورود آنیون کلر به درون سلولهای عصبی و کاهش تحریکات عصبی و خاموش شدن فعالیتهای مغزی است که در نتیجه سبب القاء خواب عمیق و عدم هوشیاری و در نهایت بیهوشی است.

تضعیف بیش از حد مغز می تواند خطرناک بوده و سبب قطع فعالیت بصل النخاع و مراکز حیاتی مغز شده و سبب کوما و نهایتا مرگ گردد . لذا تیم بیهوشی همواره مراقب هستند تا عمق بیهوشی تا حد مشخصی ( Stage 3 ) پیش رفته و از پیشرفت بیش از حد ان جلوگیری می کنند.مانیتور کردن جریان خون - ضربان قلب - ریتم قلب - تعداد تنفس در دقیقه  از مهمترین نکاتی است که در حین بیهوشی تحت کنترل است.

در بیهوشی عمومی تنفس ارادی مختل شده (به علت شل شدن عضلات تنفسی ) نیاز است از دستگاه تنفس مصنوعی (ventilator ) استفاده شود که در این دستگاه اکسیژن به همراه گازهای  بیهوشی از طریق لوله های متصل به دستگاه وارد ریه می شود و هوای بازدمی هم از ریه ها گرفته شده و دی اکسید کربن هوای بازدمی توسط جاذب های ویژه برداشت می گردد.

مرحله ریکاوری یا همان بازگشت از بیهوشی یکی از مهمترین مراحل بیهوشی است که در اثر دفع سریع داروهای بیهوشی از بدن غلظت داروهای بیهوشی در خون سریعا کاهش یافته و بیمار به اهستگی هوشیاری خود را بدست اورده و ممکن است با احساس درد و کاهش دمای بدن و لرز خود را نشان دهد . که تزریق داروهای مسکن و ارامبخش و گرم نگه داشتن بیمار در این مرحله ضرورت دارد. در این مرحله بیمار از دستگاه بیهوشی جدا شده و تنفس ارادی خود را آغاز می کند وبه بخش مراقبتهای پس از عمل منقل می گردد.

 : دستگاه بیهوشی  

   Anesthesia machine                                       

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: