The drugs chloroquine (CQ) and hydroxychloroquine(HCQ), a less toxic derivative of QC, are used to treat malariaand autoimmune conditions.

They now have been proposedto have antiviral activity against severe acute respiratory syn-drome coronavirus 2 (SARS-CoV-2),

which is responsiblefor the coronavirus disease 2019 (COVID-19) pandemic.Recentin vitrostudies

and a small nonrandomized clinicaltrial of 36 patients from France3had promising results andinitiated

the trend of using CQ/HCQ to treat COVID-19.However, the integrity of the nonrandomized

clinical trialhas been questioned by the International Society of Antimi-crobial

Chemotherapy for the trial’s unclear inclusion criteriaand triage of patients.

Although a subsequent smallerrandomized clinical trial of 30 patients showed

little to noeffect,5a larger randomized clinical trial of 62 patientsshowed that HCQ

significantly reduced the incidence andduration of COVID-19 pneumonia.

These studies do nothave sufficient statistical power to unequivocally prove

thepositive effects of HCQ on COVID-19. Nevertheless, the ur-gency of the pandemic has resulted in 

the United StatesFood and Drug Administration (FDA) issuing an emergencyuse authorization

for CQ/HCQ as treatment of COVID-19, anaction that has been criticized by former FDA leaders;

and (2)a call by the World Health Organization (WHO) for rapid,large, global CQ/HCQ clinical trials

.Although CQ and HCQ have become the focus as treat-ment of COVID-19,

they remain unendorsed by many physi-cians because of  limited clinical outcome data;

availability of other potentially more effective antiviral andinterleukin inhibitors,

such as remdesivir and tocilizumab,respectively; and  potential risk of malignant

arrhythmiaand sudden cardiac death (SCD) due to QT prolongation

In response to the trend of using CQ/HCQ for treatment ofCOVID-19,

the Mayo Clinic,9the Heart Rhythm Society

بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) یک بیماری همه گیر جهانی است که نزدیک به 170کشور را درگیر کرده.COVID-19 ناشی از سندرم حاد تنفسی شدید-CoV-2)است،که سلول های گیرنده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین 2 (ACE2) را هدف قرار می دهد.

بیماری همه گیر COVID-19 نشان دهنده مهمترین بحران بهداشت عمومی قرن است. تأثیرات بهداشتی ، اقتصادی و اجتماعی برای سالهای متمادی احساس خواهد شد. بیماران با بیماری قلبی عروقی به ویژه در معرض COVID-19 آسیب پذیر هستند و اغلب به شکل های شدید عفونت ایجاد می شوند. تظاهرات قلبی عروقی مداوم در بیماران inoxVID-19 مشاهده شده است ، از جمله آسیب های قلبی ، میوکارینزیس ، ACS ، آمبولی ریوی ، سکته مغزی، آریتمی(1)

درمیان کسانی که COVID-19 دارند،بیش از 7٪ بیماران دچار آسیب میوکارد ناشی از عفونت هستند.
 آسیب میوکارد در بیش از یک چهارم موارد بحرانی وجود دارد.

صدمات حاد میوکارد و اختلال عملکرد  میوکارد که باشدت بیماری شدت می یابد. 
ادامه داروهای حاوی ACEi و ARB از نظر بالینی براساس شواهد موجود در این زمان توصیه می شود. 

COVID-19 ممکن است به دلیل واکنش التهابی ایمنی بیش از حد و سایتوکاین منجر به آسیب غیر مستقیم قلبی شود
 مواجهات ویروسی منجر به کاردیومیوسیت هاست ، 
اما هنوز اثبات نشده است و در اثر آسیب حاد تنفسی ناشی از ویروس که منجر به استرس اکسیداتیو و 
آسیب میوکارد در اثر تقاضای اکسیژن میوکارد در حضور هیپوکسی شدید 
به دلیل ضعف ریه (ARDS) می شود.(2) COVID-19 چالشی برای پیوند قلب ایجاد می کند 
و بر انتخاب اهدا کننده و سرکوب سیستم ایمنی و مدیریت پس از پیوند تأثیر می گذارد ، 
البته مشخص نیست که آیا مشکلات قلبی عروقی وجود دارد یا خیر؟یا شرایط مستقل است 
و یا اینکه آیا این توسط عوامل دیگری (مثلاً سن) واسطه می شود(3). 

بروز بالینی میوکاردیت در موارد مختلف متفاوت است. برخی از بیماران ممکن است با علائم نسبتاً خفیف ، 
مانند خستگی و تنگی نفس وجود داشته باشند 
در موارد شدید ، بیماران ممکن است با علائم نارسایی قلبی سمت راست
 از جمله فشار ورید جگو لار افزایش یافته ، ورم محیطی و درد چهارم فوقانی سمت راست 
نیز ظاهر شوند. پدیدار ترین بروز این بیماری ،
 فلمینانتمیوکاردیت است که به عنوان اختلال در عملکرد بطن و ضعف قلب تعریف می شود.

2020-08-28

بیمار اغلب دارای تب و ضعف،و تاکی کاردی است(4).