• تجربه یک جراح آمریکایی از دنیای پس از مرگ + یادداشتی از حجت الاسلام جلیل محبی از زندگي پس از مرگ يكي از چند محور اصلي و مهم آيات قرآني را به خود اختصاص مي دهد كه خصوصاً در سوره هاي مكي قرآن از كميت بالايي برخوردار است. زندگي بعد از مرگ تا روز قيامت حائل و فاصل اول و آخر عالم است. برخلاف تصور عمومي كه اين دنيا و آن دنيا مي كند، عالم واحد است و ابتدا (اول) و انتهايي (آخر-آخرت) دارد كه انتهاي آن نيز براي مومنين بهتر از ابتداي آن است (الآخرة خير لك من اولي). انتقال از اين ابتدا تا به آن انتها توسط پلي انجام مي شود كه در لسان قرآن و روايات به آن برزخ (فاصل) گفته مي شود. هرچند برزخ از نگاه اين دنيايي زماني است تا قيامت لكن بنظر مي رسد بعلت عدم وجود زمان در عالم برزخ به سرعت به قيامت متصل مي شود شايد بخاطر همين است كه در روايات گفته شده: من مات قام قيامة (هركس بميرد قيامتش بر پا مي شود...) در مورد اين واقعه و وقايع مشابه نكات و سوالاتي قابل طرح است: اول آنكه: چرا سوال و جواب پس از مرگ كه توسط فرشتگان الهي انجام مي شود رخ نداده است؟ دوم آنكه: مگر مرگ بازگشت به اين دنيا دارد؟ كه فردي بميرد و به اين دنيا بازگردد؟ مگر در آيات قرآن نيامده كه فرد طلب بازگشت به دنيا مي كند تا اعمال نيك انجام دهد كه به او گفته مي شود: كلا انها كلمة هو قائلها... بنظر مي رسد وقايعي از اين دست نه مرگ واقعي كه نمايشي از عالم غيب، توسط باري تعالي است به فردي كه قصد هدايت بيش از قبل وي را داشته است. همچنين واضح است كه فرد غير مؤمن به خداوند و غيب و عالم آخرت و برزخ و... چرا عذابي مشاهده نكرده است؟! بعلت همان اصل كلي الهي است : لا نكلف الله نفساً الا وسعها//نویسنده: حجه الاسلام جلیل محبی تاریخ انتشار :

• سه شنبه ۹ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۵:۱۴ مجله آمریکایی «نیوزویک» در شماره جدید خود مطلبی را به پزشک متخصص مغز و اعصاب اختصاص داده است که به گفته خودش، هفت روز «زندگی‌ای با هوش غیرانسان» را تجربه کرده است، تجربه ای که وی آن را حسی شیرین و «آن جهانی» می داند. وی از دنیایی سخن می گوید که اتحاد اساس آن است و آن قدر زیباست که «پنج ثانیه اش ارزش عمری انتظار را دارد.» دکتر «ایبِن الکساندر» که تجربه خود از مرگ و نیستی را در مطلب ویژه مجله «نیوزویک» به رشته تحریر در آورده، می‌نویسد: به عنوان یک جراح مغز هیچگاه به پدیده تجربه‌های جهان پس از مرگ و چنین مقولاتی باور نداشتم. پدرم هم مانند خود من جراح مغز و اعصاب بود و من نیز به تبعیت از او راه خود را در دنیای علم پی گرفتم و جراح مغز شدم و در دانشگاه های زیادی از جمله «دانشگاه هاروارد» به تدریس این شاخه از علم پزشکی پرداختم. بنابراین، ‌کاملاً می دانم در مغز آدم‌هایی که ادعا می کنند آن جهان را تجربه کرده‌اند چه می‌گذرد. مغز آدمی از مکانیسم اعجاب آور و در عین حال فوق العاده ظریفی برخوردار است، کافیست اندکی از اکسیژن دریافتی مغز بکاهید تا واکنش نشان دهد. با چنین اوصافی، برایم جای تعجب چندانی نداشت که آدم‌هایی را ببینم که بعد از گذران دوره درمانی پس از آسیب‌های جدی و بازیابی هوشیاری خود، از تجربه‌های شگفتشان افسانه‌سرایی‌ها کنند. اما هرچه می‌گفتند هرگز بدان معنا نبود که چنین بیمارانی در دنیای واقعی به جایی سفر کرده باشند. مورد من نیز از دو جهت با تجربه همه این بیماران متفاوت بود؛ اول اینکه بخش کورتکس مغز من به طور کامل از کار افتاده بود و دوم اینکه در تمام مدت اغما نشانه‌های حیاتی من تحت نظارت دقیق پزشکان قرار داشت و پیوسته ثبت می‌شد. این را هم بگویم که پیش از این‌ها، تعریفی که از خودم داشتم یک مسیحی معتقد بود که چندان هم عامل به فرائض دینی نیست. با این وجود از کسانی که علاقه‌مند بودند عیسی مسیح را موجودی فراتر از یک آدم خوب معمولی به حساب آورند هم کینه‌ای به دل نداشتم. حرف آنهایی را می‌فهمیدم که دوست داشتند باور کنند که بالاخره یک جایی در این دنیا خدایی هم هست و در دلم بهشان غبطه می‌خوردم که این ایمان بدون شبهه چه آرامشی را برایشان به ارمغان آورده. با این همه، به عنوان یک دانشمند می‌دانستم که خودم نباید چنین باورهایی داشته باشم. اوضاع بدین منوال بود تا اینکه سال ۲۰۰۸ رسید و در حالی که بخش «نئوکورتکس» مغزم از کار افتاده بود، هفت روزی را در حالت اغما به سر بردم. در غیبت یک نئوکورتکس فعال، چیزی را تجربه کردم که موجب شد باور کنم که برای وجود هوشیاری پس از مرگ هم دلیل علمی وجود دارد. همینجا بگویم چون می‌دانم شکاکیون چه نظری راجع به چنین حرف‌هایی دارند، داستانم را با منطق و زبان علمی «یک دانشمند» بازگو خواهم کرد، یعنی همان چیزی که هستم. اوایل صبح خیلی زود، حدود چهار سال پیش با یک سردرد شدید از خواب بیدار شدم. تنها به فاصله چند ساعت، کورتکس مغزم کاملا از کار افتاد. کورتکس بخشی است که کنترل اندیشه ها و احساسات ما را برعهده دارد و باعث تمایز ما از دیگر جانداران است. پزشکان بیمارستان عمومی «لینچبرگ» در ایالت ویرجینیا، که دست برقضا خودم هم آنجا به عنوان جراح مغز و اعصاب کار می‌کردم، به این نتیجه رسیدند که دچار نوعی مننژیت نادر شده‌ام که بیشتر در نوزادان دیده می‌شود. باکتری «ای کولی» افتاده بود به جان مایع مغزی نخاعم و ذره ذره مغزم را می‌خورد. آن روز صبح، وقتی به اتاق اورژانس رفتم، اوضاعم آنقدر بد بود که امید چندانی به بهبود و ادامه زندگیم در قالب چیزی فراتر از یک گیاه وجود نداشت. مدتی زیادی نگذشت که همان روزنه امید هم از دست رفت. هفت روز در اغمای کامل بودم، بدنم به هیچ محرکی پاسخ نمی داد و فعالیت‌های عالی مغزم کلاً مختل شده بود. در چنین شرایطی هیچ توجیه علمی‌ای برای این حقیقت وجود ندارد که در حالی که بدنم در اغما کامل به سر می‌برد، ذهنم، هوشیاریم، خود خویشتنم، حی و حاضر بود. نورون‌های کورتکس مغزم به واسطه حمله باکتریایی فلج شده بودند، اما نوعی هوشیاری و معرفت ورای ظرفیت‌های مغزی مرا به بُعد دیگری از این کائنات برد، بُعدی که حتی خوابش را هم هرگز ندیده بودم و هیچگاه در زمره باورمندانش نیز قرار نداشتم. باری، ماه‌ها سپری شد تا بتوانم برای خودم هضم کنم که چه بر من گذشت. سوای غیرممکن بودن وجود هرگونه هوشیاری در شرایطی که داشتم، چیزهایی که آن موقع تجربه کرده بودم برای خودم هم به هیچ وجه توجیه پذیر نبود: اول، یک جایی در میان ابرها بودم. ابرهایی بزرگ و پُف کرده به رنگ صورتی و سفید که در مقابل آسمان «آبی تیره» تضاد مشهودی ساخته بود. بالاتر از ابرها -بی نهایت بالاتر- دسته دسته موجوداتی شفاف و نورانی در آسمان این طرف و آن طرف می‌رفتند و خطوط ممتدی را دنبال خود در فضا بر جا می‌گذاشتند. پرنده بودند یا فرشته؟ نمی‌دانم. بعدها که برای توصیف این موجودات دنبال واژه مناسب می‌گشتم این دو کلمه به ذهنم رسید، اما هیچ یک از این دو حق مطلب را درباره این موجودات اثیری ادا نمی‌کند که اساساً از هر آنچه در این کره خاکی می‌شناسم تفاوت داشتند، چیزهایی بودند پیشرفته‌تر و متعالی‌تر. در دنیایی که بودم، دیدن و شنیدن دو مقوله جدا از هم نبود. انگار که نمی‌شد چیزی را ببینی یا بشنوی و به بخشی از آن بدل نشوی. هرچه که بود متفاوت بود و در عین حال بخشی از چیزهای دیگر، مثل طرح های درهم تنیده فرش های ایرانی...یا نقوش بال یک پروانه. اما از این همه شگفت‌آورتر، وجود «فردی« بود که مرا همراهی می کرد؛ یک زن. جوان بود و جزئیات ظاهری او را به طور دقیق به یاد دارم. گونه‌هایی برجسته و چشمانی به رنگ آبی لاجوردی داشت و دو رشته گیسوان طلایی- قهوه‌ایش در دو طرف صورت، چهره زیبایش را قاب گرفته بود. بار اول که او را دیدم روی یک سطح ظریف و نقش دار حرکت می‌کردیم که بعد از لحظه ای فهمیدم بال یک پروانه بود. میلیون‌ها پروانه دورمان را گرفته بودند و در رقص هماهنگ امواجی که ساخته بودند به جنگلزارهای پایین سرازیر می‌شدند و مجدد به بالا و دور ما اوج می‌گرفتند. انگار که رودی از زندگی و رنگ در هوا جریان داشت. لباس زن ساده بود، مثل یک کشاورز. اما رنگ‌هایش همان ویژگی درخشان، تأثیرگذار و سرشار از زندگی‌ای را داشت که در دیگر چیزهای حاضر در آن مکان به چشم می‌خورد. زن به من نگاهی انداخت، جوری که می گویم تنها پنج ثانیه از آن نگاه ارزش تمام زندگی تا آن لحظه را دارد و هر چه قبل از آن به سرتان آمده باشد، دیگر اهمیتی ندارد. نگاهش عاشقانه نبود. دوستانه هم نبود. نگاهی بود که ورای تمامی اینها بود و فرای همه مراحل عشقی که این پایین در زمین شناخته‌ایم. چیزی برتر بود که همه انواع دیگر عشق را درونش داشت ولیکن از همه آنها بزرگتر بود. زن بدون اینکه واژه‌ای بر زبان آورد با من حرف زد. پیامش مثل نسیمی به درونم نفوذ کرد و همانجا در دم فهمیدم که همان است. فهمیدم دنیای دور و برمان نه رویا است و نه گذرا و بی‌اساس است، بلکه حقیقی است. پیامی که از زن گرفتم سه بخش داشت، که اگر بنا باشد به زبان زمینی ترجمه‌اش کنم، چیزی شبیه به این خواهد شد: «تو مورد محبت و لطف هستی و عزیز، تا همیشه.» «موردی نیست که بترسی.» «هیچ اشتباهی مرتکب نخواهی شد.» فیزیک نوین می‌گوید که جهان پیرامون ما یکپارچه و غیرمنفک است. اگرچه به ظاهر در دنیایی از تفاوت ها زندگی می کنیم، برپایه قوانین فیزیک، زیر این ظاهر متفاوت هر شیء و هر رویدادی در هستی در پیوند کامل با اشیا و رویدادهای دیگر است و به بیان دیگر «فرق باطن» وجود ندارد. تا پیش از تجربه‌ام، همه این نظرات برایم جنبه انتزاعی داشتند و درک‌ناپذیر، اما امروز حقیقت‌های زندگیم را تشکیل می‌دهند. به این باور رسیده‌ام که کائنات بر اساس وحدت ایجاد شده است. اکنون می‌دانم که عشق را هم باید به این معادله افزود. دنیایی که من در اغمای بدون مغز انسانیم تجربه کردم همانی بود که آلبرت انیشتین و عیسی مسیح، هر دو، از آن سخن گفته‌اند و صد البته که هر کدام با روش بسیار متفاوت خودشان. من سال‌های سال به عنوان جراح مغز و اعصاب در معتبرترین مؤسسات جهانی خدمت کرده‌ام. می‌دانم که بسیاری از همکارانم بر این باور پافشاری می‌کنند که مغز، و به ويژه کورتکس، این عضو کلیدی، سر منشأ هوشیاری خاص نوع آدمی است. خود من هم همین طور فکر می‌کردم. اما این باور، این نظریه امروز در برابر من رنگ باخته و آنچه بر من گذشت در پهنه باورهایم جایی برای آن باقی نگذاشت. از همین رو قصد دارم باقیمانده عمرم را به بررسی ذات راستین هوشیاری بپردازم و به همکارانم در عرصه علم و نیز به جهانیان نشان بدهم که ما پدیده‌هایی بسیار بسیار فراتر از مغزهای فیزیکی خود هستیم. در دنیای امروز بسیاری بر این عقیده‌اند که واقعیت معنوی دین در دنیای مدرن قدرت خود را از دست داده و علم، در برابر ایمان، راه رسیدن بشر به واقعیت وجود است. پیش از این تجربه، من نیز تا حد زیادی در صف طرفداران این مکتب بودم، اما امروز متوجه شده‌ام که این دیدگاه به شدت ساده‌انگارانه است. تصویر مادی‌گرا از کالبد و مغز به عنوان مولدان هوشیاری، و نه ظرف آن، محکوم به شکست است. در مقابل، تلقی نوینی از کالبد و ذهن ظهور خواهد کرد که هم اکنون هم نشانه‌هایش را می‌توان مشاهده کرد. این دیدگاه نو به همان میزان مبتنی بر دین است که بر دانش استوار و غایتش را چیزی قرار خواهد داد که بزرگترین دانشمندان بیش و پیش از هر چیزی در طول تاریخ بشری همواره در جستجوی آن بوده اند؛ چیزی به نام حقیقت.

سوزش قفسه سینه دلایل مختلفی می تونه داشته باشه كه در اینجا بعضی هاش رو ذكر می كنم:
در بعضی مواقع سوزش قفسه سینه می تواند نقش عامل آگاه کننده از یک حمله قلبی را بازی کند.
تصور کنید که چند دقیقه پیش یک وعده غذایی کامل خورده اید و الان احساس سوزش در قفسه سینه دارید. آیا شما واقعا ترش کرده اید؟ شاید .
اما بعضی مواقع نیز سوزش قفسه سینه هشداری برای حملات قلبی است. شناخت تفاوت این دو عارضه با وجود یک علامت اولیه به معنای تشخیص فاصله بین مرگ و زندگی است. آنچه باید در این رابطه بدانید این است که ...
سوزش معده یا ترش کردگی چیست؟

هر فردی چنانچه در مصرف غذاهای اسیدی زیاده روی كند به سوزش سردل دچار میگردد. به خصوص اگر بلافاصله پس از صرف غذا دراز بكشد، شیء سنگینی را بلند كرده و یا از كمر خم گردد. حفاظت طبیعی بدن در مقابله با رفلاكس و آسیب اسید معده شامل:1 -نیروی گرانش زمین 2-حركات دودی شكل مری 3-دریچه اسفنكتر تحتانی مری 4-اثر خنثی كنندگی بزاق دهان میباشند.

1- اشكال درعملكرد اسفنكتر تحتانی مری. انقباضات ضعیف و شل شدن غیرعادی و طولانی مدت ترازحد طبیعی اسفنكتر باعث نشت و راهیابی مواد اسیدی معده به مری میگردد.

2- اشكال درعملكرد عضلات معده: انقباضات كند معده و به تاخیر افتادن تخلیه محتویات معده به روده ها میتواند باعث رفلاكس گردد.

3- اشكال درعملكرد حركات دودی شكل مری نیز میتواند علت رفلاكس باشد.

4- فتق هیاتال(HIATAL HERNIA): دیافراگم كه یك عضله صاف و مسطح است قفسه سینه را از حفره شكم جدا میسازد. مری در قفسه سینه و معده در حفره شكم واقع گردیده اند.مری برای رسیدن به معده بایستی از قفسه سینه پایین آمده و از یك دهانه واقع در دیافراگم موسوم به هیاتوس(HIATUS) عبور كند. برخی اوقات هیاتوس دچار كشیدگی شده و بخشی از معده به سمت بالا و قفسه سینه وارد میگردد و ایجاد فتق میكند. فتق هیاتال باعث جابجا شدن دریچه اسفنكترتحتانی مری(LES) و مختل شدن عملكرد آن میگردد. قسمتی از دیافراگم كه مری را احاطه كرده است هنگام انقباض اسفنكتر، منقبض شده و همراه با آن حین عمل بلع شل میگردد. در فتق هیاتال این همكاری مختل شده و انقباضات اسفنكتر بدون پشتیبان باقی می ماند.

5- بیماری آسم و همچنین مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی(آسپرین، ایبوپروفن، ناپروكسن) نیز میتواند باعث رفلاكس و تشدید آن گردند.

6- پاسخ ایمنی بیش از حد: در این حالت سیستم ایمنی به محركات مری (مواد غذایی) بطور مبالغه آمیزی واكنش نشان داده و ایجاد التهاب میكند.

7- عامل وراثت نیز در ایجاد رفلاكس معده موثر می باشد.

8- مصرف برخی غذاها میتواند ایجاد رفلاكس و سوزش سر دل كرده و یا آن را تشدید كند:

الكل، چای، قهوه، نوشابه های گازدار و نوشیدنیهای حاوی كافئین-شكلات-مركبات(نارنگی، پرتغال، گریپ فروت)-گوجه فرنگی، رب و سس گوجه فرنگی - غذاهای تند و ادویه دار - غذاهای پرچرب - نعناع - غذاهای خشك مانند بادام زمینی - پیاز و سیر-فلفل سیاه - سركه.

نكته: الكل و نوشیدنی های كافئین دار (قهوه و چای) باعث شل شدن اسفنكتر تحتانی مری میگردند.

نكته: غذاهای چرب باعث كند شدن روند هضم و تاخیر در تخلیه معده میگردند. همچنین چربیها با افزایش فشار درون معده فشاربیشتری به اسفنكتر ضعیف اعمال میكنند.

9- سیگار كشیدن نیز به علت شل كردن و تضعیف اسفنكتر تحتانی مری و افزایش اسید معده رفلاكس را تشدید میكند.

10- شیوه زندگی: مصرف غذاهای سنگین باعث وارد آمدن فشار مضاعف به اسفنكتر تحتانی مری میگردد-بلافاصله پس از صرف غذا دراز كشیدن، بلند كردن اجسام سنگین و یا خم شدن زیاد از حد نیز به اسفنكتر فشار وارد آورده و باعث رفلاكس و سوزش سردل میشود.

11- افزایش تولید اسید معده به هر علت.

12- حاملگی به علت فشار رحم به معده میتواند باعث رفلاكس و یا تشدید آن گردد.

13- چاقی نیز یك فاكتور ریسك محسوب میگردد.

14- یبوست به علت افزایش فشار درون روده و معده نیز باعث رفلاكس و تشدید آن میگردد.

15- به تن كردن لباسهای تنگ و یا سفت بستن كمربند نیز با اعمال فشار بر معده رفلاكس را تشدید میكند.

16- كاهش اسید معده(HYPOCHLOHYDRIA): فقدان اسید كافی در معده میباشد. دریچه ای كه معده را به درون روده ها می گشاید (پیلور) با اسید معده فعال میگردد. چنانچه اسید كافی در معده موجود نباشد، این دریچه گشوده نشده و محتویات معده به سمت مری راه می یابند.اسید اندك معده باز میتواند به مری آسیب برساند.

17- افزایش كلسیم بدن(HYPERCALCEMIA) و نشانگان زولینگر-الیسون(ZOLLINGER-ELLISON SYMPTOMS) با افزایش ترشح گاسترین و متعاقب آن افزایش ترشح اسید معده نیز میتواند ایجاد رفلاكس و سوزش سر دل كند.

18- عارضه اسكلرودرما(SCLERODERMA) نیز با مختل كردن انقباضات مری میتواند باعث رفلاكس گردد.

علایم رفلاكس معده:

1- سوزش سردل(HEARTBURN /PYROSIS): احساس سوزش و درد در مری زیراستخوان جناغ سینه به علت برگشت اسید معده. درد از قفسه سینه آغاز گردیده و ممكن است به گردن، گلو، فك و دندانها انتشار یابد.

2-برگشت محتویات معده(REGURGITATION): برگشت مایعات و یا مایعات به همراه مواد غذایی معده به دهان میباشد. علت آن عبور محتویات معده از اسفنكتر فوقانی مری (UES) میباشد.

3-حال تهوع و استفراغ مزمن.

4-مزه ترش و یا تلخ در دهان.

5-احساس خفگی و یا جسم خارجی در گلو و یا مری.

6-سرفه های مزمن.

7-افزایش بادگلو. بادگلو معمولا با احساس سوزش در قفسه سینه و گلو همراه است.

8-خس خس سینه و علایم شبیه آسم.

9-تنفس بد بو - گلو درد - التهاب حنجره و پوسیدگی دندانها.

10- التهاب مری(ESOPHAGITIS): تغییرات التهابی در پوشش مری(تنگ و باریك شدن مری-بلع دشوار-درد قفسه سینه مزمن)

11-علایم نادر: سرفه مزمن، تغییر در تن صدا (خشن شدن صدا)، گوش درد مزمن و سینوزیت. 

علایم در كودكان و نوزادان:

1- تشخیص رفلاكس در آنها دشوارتراست. و ممكن است علایم شبیه علایم بزرگسالان در آنها بروز كند.

2- استفراغ های مكرر، سرفه، مشكلات تنفسی، گریه های مكرر، كاهش وزن، كاهش اشتها، تنفس بدبو.

نكته:علت اصلی رفلاكس در نوزادان سیستم گوارش نارس و نابالغ آنها میباشد و رفلاكس در اغلب نوزادان پس از سن یك سالگی بهبود می یابد.

تشخیص رفلاكس:

1-اندازه گیری PH (PH MONITORING):یك قلم و یا پروب(PROBE) از طریق بینی به مری وارد میگردد تا سطح اسیدیته ی بخش تحتانی مری را اندازه گیری كند. از انجایی كه تغییرات اندك اسیدیته در مری طبیعی میباشد. لازم است كه این اندازه گیری 24 ساعت بطول انجامد.

2- عكس برداری: توسط اشعه ایكس و نوشیدن محلول باریوم.

3- فشارسنجی(MANOMETRY):یك سنسور فشار از طریق دهان به مری وارد گردیده و فشار اسفنكتر تحتانی مری را اندازه گیری میكند.

3- آندوسكوپی مری.

4- نمونه برداری(BIOPSY): یك نمونه از بافت مری برداشته شده و از حیث التهاب، سرطان و دیگر مشكلات مورد بررسی قرار میگرد.

چه موقع بایستی به پزشك مراجعه كرد:

1- شما بیش از 2 بار درهفته و بیش از 2 هفته متوالی دچار سوزش سردل و رفلاكس می گردید.

2- هنگام بلع احساس درد میكنید.

3-مدفوع شما تیره رنگ بوده و یا خون استفراغ می كنید.

4-احساس سرگیجه و سبك شدن سر دارید.

درمان رفلاكس و سوزش سردل:

* تغییر در شیوه زندگی:

1-بلافاصله پس از صرف غذا از دراز كشیدن، خم شدن زیاد و یا بلند كردن اشیاء سنگین اجتناب كنید.

2-تمرینات شكمی را نیز پس از صرف غذا محدود سازید.

3-لباسهای گشاد بپوشید و از به تن كردن لباسهای تنگ خودداری كنید. كمربند خود را نیز محكم نبندید.

4-چنانچه اضافه وزن دارید وزن خود را كاهش دهید.

5-از مصرف غذاهای پرچرب خودداری ورزید.

6-از مصرف شكلات، نعناع، غذاهای تند و ادویه دار، غذاهای اسیدی (مركبات، آناناس ، گوجه فرنگی و فرآورده های آن)، نوشیدن چای و قهوه (و هرگونه نوشیدنی كافئین دار)، سركه و مشروبات الكلی اجتناب ورزید. (به خصوص قبل از خواب)

7- از مصرف سبزیجاتی نظیر پیاز، كاهو، گل كلم، سیر، بروكلی و كلم بروكسل خودداری كنید.

8- از مصرف شیر و لبنیات حاوی كلسیم و چربی قبل از خواب بپرهیزید.

9- مصرف مكمل های كلسیم و مقادیر زیاد ویتامین C باعث تحریك ترشح اسید معده میگردند. بنابراین ازمصرف آنها قبل از خواب خودداری كنید.

10- از مصرف سیگار اجتناب ورزید.

11- در طول روز چندین وعده كم حجم و سبك مصرف كنید.

12-از مصرف غذا حداقل 2-3 قبل از خواب خودداری كنید.

13- سر تختخواب خود را به میزان 15-25 سانتی متر بالا بیاورید. همچنین میتواند زیر تشك تخت یك جسم گوه مانند قرار دهید. (قرار دادن چند بالش زیر سرو یا كتف تاثیرچشمگیری نخواهد داشت)

14- پروتئین و سلنیوم بیشتری مصرف كنید.

15- جویدن آدامس به مدت 30 دقیقه پس از صرف غذا با تحریك ترشح بزاق میتواند علایم سوزش سردل را تسكین دهید.

16- از مصرف بی رویه ی قرصهای ضد التهاب غیراستروئیدی (نظیر آسپرین، ناپروكسن و ایبوپروفن) اجتناب كنید.
چگونه می توان فهمید که درد قفسه سینه مربوط به ناراحتی های قلبی است؟
آنژین قلبی احساس درد یا ناراحتی در قفسه سینه می باشدو زمانی رخ می دهد که قلب شما اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت نمی کند. با گذشت زمان سرخرگهای کروناری تامین کننده خون مورد نیاز قلب شما ممکن است در اثر رسوب چربی ، کلسترول و سایر مواد دچار انسداد شوند . این رسوبات پلاک نامیده می شوند . اگر یک یا تعداد بیشتری سرخرگ به شکل نسبی دچار انسداد شوند ، خون به مقدار کافی نمی تواند جریان پیدا کند و ممکن است شما احساس درد یا ناراحتی در قفسه سینه نمایید .آنژین قلبی شایع می باشد . اگر آنژین در قفسه سینه ایجاد شده و رفع شود، این امر نشاندهنده احتمال وجود بیماری قلبی و نیاز به درمان می باشد.
ایجادتغییراتی در شیوه زندگی ،استفاده کردن از داروها و برخی از اقدامات پزشکی واعمال جراحی می توانند آنژین قلبی را کاهش دهند .

زمانیکه یک سرخرگ کروناری دچار انسداد، سبب جلوگیری از رسیدن غذا و اکسیژن کافی به قلب بشود ،ممکن است آنژین قلبی رخ دهد .

حقیقت این است كه اكثریت خال ها و لكه های پوستی خوش خیم هستند و خطر ابتلا به سرطان پوست در آنها بسیار كم است.

هر خالی كه دارای یك یا چند نمای غیر معمول باشد، باید برداشته شود؛ مانند عدم تقارن ضایعه، نامنظم بودن حاشیه، یكنواخت نبودن رنگ خال و یا اندازه ی بیش از 7 میلیمتر.

قبلا بعضی از پزشكان توصیه می كردند كه خال هایی كه در معرض اصطكاك یا تحریك مداوم هستند، مثل خال هایی كه در ناحیه ریش آقایان هستند یا خال هایی كه در ناحیه كمربند یا آرنج قرار دارند به علت اینكه احتمال بدخیم شدن را دارند باید برداشته شوند كه امروزه چنین اعتقادی وجود ندارد.

بعضی خال ها بدمنظره و ناخوشایند هستند و بیمار از لحاظ زیبایی یا به اصرار اطرافیان جهت عمل جراحی خال صورت مراجعه می كنند كه برداشتن خال در این موارد باید با دقت و رعایت اصول جراحی جهت باقی نماندن یا به حداقل رساندن خطر جوشگاه عمل انجام شود.

ممكن است متخصص پوست به بیمار اطمینان بدهد كه خال مورد نظر خطرناك نیست و نیازی به عمل یا نمونه برداری ندارد و یا این كه پزشك اقدام به نمونه برداری یا برداشتن ضایعه كند و در صورتی كه مشخص شود كه خال تغییرات بدخیمی دارد، بر حسب عمق و پیشرفت ضایعه بایستی با حاشیه ی مشخصی ضایعه به طور كامل برداشته شود و جهت پاتولوژی فرستاده شود.

اگر بعد از برداشتن، خال مجددا عود كرد حتما بایستی به پزشك مراجعه كرد. احتمالا اسكار(باقی ماندن جای خال) بعد از عمل خال، بستگی به مهارت پزشك و نوع ترمیم پوست بیمار دارد.

بعضی از افراد مستعد تشكیل پوست اضافه در محل عمل جراحی هستند و در بعضی نقاط بدن خطر تشكیل جوشگاه محل عمل زیادتر است.

در مورد خال های بزرگ روش هایی وجود دارد كه باعث محو كردن كامل خال نمی شود، ولی از نظر ظاهری وضعیت بهتری به وجود می آورد؛ مثل لایه برداری (پیلینگ)، درم ابرژن و لیزر كه باعث كم رنگ تر شدن خال می شوند، ولی معمولا موقتی بوده و خطر ابتلا به سرطان پوست (ملانوما) را كم نمی كند.

ملانوم بدخیم

این سرطان بدخیم ترین سرطان پوست است. اگر چه ملانوم بدخیم فقط 5 درصد سرطان های پوستی را تشكیل می دهد، اما شایع ترین علت مرگ در اثر بیماری های پوستی است.

شیوع ملانوما در دهه های اخیر رو به افزایش است، به طوری كه در دنیای صنعتی به عنوان یك سرطان شایع مطرح می باشد و در زنان پس از سرطان ریه مرتبه ی دوم را كسب كرده است. ملانوم در دوران كودكی و نوجوانی نادر بوده و سن شایع آن 60 سالگی است.

در حال حاضر علت اصلی ملانوم ناشناخته است، ولی فاكتورهای متعددی از قبیل فاكتورهای ژنتیكی، تابش اشعه ی ماوراء بتفش و تماس های محیطی در بیماری دخیل است. استفاده از منابع مصنوعی تولید اشعه ماوراء بنفش و لامپ های نوسانی نیز به عنوان فاكتورهای مساعد كننده محسوب می شوند.

اشعه آفتاب نقش عمده ای در ایجاد ملانوم دارد. بهترین فاكتور محیطی در علل ایجاد ملانوم، اشعه آفتاب است. نوع اشعه بیشتر از نوع اشعه ی ماوراء بنفش نوع B است. تابش متناوب و شدید آفتاب به ویژه در كودكی كه منجر به آفتاب سوختگی می شود، فرد را مستعد ابتلا به ملانوم می كند.

ارتباط خال ملانوستیك و ملانوم بدخیم

درباره سرطانی شدن خال های ملانوستیك مطالعاتی در سراسر جهان انجام شده است. حدود 25 تا 50 درصد ملانوم ها روی خال های ملانوستیك اكتسابی ایجاد می شود، ولی از آنجا كه هر انسان بالغ 30-20 خال اكتسابی دارد، در مقایسه با شیوع ملانوم بدخیم می توان گفت كه اغلب خال های اكتسابی در شرایط معمولی، سرطانی نمی شوند.

دو گروه از خال های ملانوستیك بیشتر خطر سرطانی شدن دارند كه خال های مادرزادی یا خال هایی كه در موقع تولد وجود دارد از این دسته اند. هر خال مادرزادی اعم از كوچك و بزرگ می تواند به سرطان تبدیل شود، اما این خطر در خال های خیلی بزرگ مادرزادی به خصوص خال هایی كه قسمت وسیعی از تنه را پوشانده اند بیشتر است. گروه دوم نیز خال های دیس پلاستیك است كه در مطلب " آیا خال ها خطرناک هستند؟" در مورد آنها توضیح داده شده است (لینک این مطلب در پایین صفحه است).

به طور كلی خطر ایجاد ملانوم بدخیم در نژاد سفید پوست، افرادی كه تماس بیش از حد با نور خورشید دارند، حساسیت به نور خورشید، ضعف سیستم ایمنی، سابقه ملانوم جلدی یا وجود سابقه ملانوم در خانواده بیشتر از گروه های دیگر است.

در خاتمه باید گفت خال ها دارای انواع گوناگونی هستند و در تشخیص آنها حتما باید به ملانوم بدخیم توجه داشت.

خال اصولا خوش خیم است و به جز خال های مادرزادی و خال های دیس پلاستیك، سایر خال ها اغلب بدون خطر هستند. در صورت هر گونه تغییری در اندازه، رنگ، قوام سطحی خال و پیدایش درد، خارش و خونریزی حتما باید مورد توجه قرار گیرد و در صورت بروز هر یك از تغییرات فوق بایستی به متخصص پوست مراجعه شود كه در صورت شک پزشك به بدخیمی خال، نمونه برداری یا برداشتن ضایعه انجام خواهد شد.

دکتر محمد علی نیلفروش زاده- متخصص پوست، مو و زیبایی

تنگی نفس را جدی بگیرید

هر گونه احساس ناخوشایند در فرایند تنفس را تنگی نفس می‌گویند. بیماری‌های تنفسی و قلبی‌عروقی در ابتلا به تنگی نفس، نقش عمده‌ای دارند.

هر فرد در شبانه روز به طور متوسط 12 بار در دقیقه به صورت ناخودآگاه دم و بازدم انجام می‌دهد که از آن مطلع نیست، بنابراین وقتی فرد فرآیند تنفس خود را احساس می‌کند، یعنی تنفس او از حالت عادی خارج شده است.

تنگی نفس یک بیماری نیست، بلکه علامتی از یک بیماری است. تنگی نفس انواع مختلفی دارد و در افزایش تعداد و عمق تنفس، خمیازه کشیدن، احساس سنگینی روی سینه و یا خستگی زودرس در بالا رفتن از پله و سر بالایی خود را نشان می‌دهد.

چه بیماری‌هایی باعث تنگی نفس می‌شوند؟

دستگاه تنفسی و دستگاه قلبی عروقی در بروز تنگی نفس سهم بزرگی دارند، لذا بیماری‌های ریوی و قلبی عروقی به عنوان سر دسته اصلی بروز تنگی نفس هستند. نارسایی کلیه، کم خونی و حملات همراه با اضطراب نیز از عوامل کمتر شایع در بروز تنگی نفس هستند.

آسم و بیماری انسدادی مزمن ریوی از مهم‌ترین بیماری‌های ریوی موثر در ایجاد تنگی نفس هستند، البته بیماری‌هایی مانند بیماری پرده جنب، آمبولی ریه، عفونت‌های ریه و بیماری‌های ناشایع دیگر هم می‌توانند در این زمینه موثر باشند.

از میان بیماری‌های قلبی عروقی شایع و موثر در بروز تنگی نفس به بیماری‌های عروقی قلب، بیماری‌های دریچه‌ای و نارسایی قلبی می‌توان اشاره کرد.

علت بروز تنگی نفس با شریط اختصاصی افراد مانند شرایط سنی، جنسی، مدت و نوع تنگی نفس و سابقه وجود بیماری خانوادگی فرد و تاریخچه‌ای که فرد در شرح حال و معاینه خود بیان می‌کند ارتباط دارد؛ به طور مثال در فرد جوانی که سابقه آلرژی در خود و فامیل و تنگی نفس با علائم آلرژی و حساسیتی داشته باشد، بدون سابقه مصرف سیگار، احتمال ابتلا به بیماری آسم وجود دارد.

در فردی 50 ساله و سیگاری و بدون سابقه آسم و آلرژی، احتمال بیماری انسدادی مزمن ریه وجود دارد و در فردی که کاهش وزن و خلط خونی پیدا کرده و سابقه مصرف سیگار دارد، تنگی نفس ممکن است نشانه بیماری سرطان ریه باشد.

در مجموع با توجه به شرایط خاص فرد می‌توان بدون آزمایش گرفتن، بیشترین عامل تنگی نفس فرد را تشخیص داد، البته برای اطمینان کامل، لزوم انجام برخی آزمایش‌ها و معاینات نیز وجود دارد.

در برخی مواقع افراد زمینه برخی بیماری‌ها را دارند و یا به بیماری‌هایی مبتلا هستند که با قرار گرفتن در شرایط مساعد، بیماری تشدید و به مرحله بروز می‌رسد؛ مثلا فردی که زمینه آسم و آلرژی را دارد، به محض قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا، سرما و ماده بویایی آلرژی زا استعداد نهفته خود را برای آسم و آلرژی نشان می‌دهد و این به این معنی است که فرد قبلا دچار این بیماری بوده و هم اکنون در شرایط مساعد بروز این بیماری قرار گرفته است.

تنگی نفس به لحاظ شدت و ضعف درجه بندی می‌شود و از درجه یک تا چهار متغیر است. درجه یک به مرحله‌ای اطلاق می‌شود که فرد در هنگام انجام فعالیت‌های عادی دچار تنگی نفس می‌شود و درجه چهارم مرحله ای است که فرد در هنگام استراحت نیز تنگی نفس دارد.

تنگی نفس را حتما درمان کنید

هیچ بیماری‌ای وجود ندارد که در صورت عدم درمان پیشرفت نکند. تنگی نفس نیز در صورت عدم تشخیص و درمان، به تدریج به مرحله‌ای خواهد رسید که فرد را در حالت استراحت نیز درگیر می‌کند.

درصد زیادی از بیماری‌ها قابل درمان و کنترل هستند. آسم به عنوان یکی از عوامل تنگی نفس در صورت عدم درمان، سبب کاهش حجم ریه و سفتی ریه می‌شود، بنابراین مراجعه و تشخیص هر چه سریع‌تر مشکل، در جلوگیری از پیشرفت بیماری موثر است و از عوارض احتمالی آن پیشگیری می‌کند.

اشتباه بسیار رایج در جامعه این است که افراد با شرایط جسمی نامساعد خود کنار می‌آیند و تلاشی در جهت از بین بردن مشکل نمی‌کنند؛ به طور مثال اگر فردی فعالیتی را در گذشته به راحتی انجام می‌داده و هم اکنون در انجام آن مشکل دارد، با یک استراحت کوتاه در حین فعالیت، مشکل خود را نادیده می‌گیرد و سعی در شناسایی عامل مشکل و درمان آن نمی‌کند.

تنگی نفس می‌تواند نشانه خطرناکی باشد

دانشمندان می‌گویند افرادی که دچار تنگی نفس هستند در مقایسه با آن‌ها که درد قفسه‌سینه دارند، ممکن است بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی قرار بگیرند.

به گزارش مدلاین پلاس، محققان دریافته‌اند مبتلایان به تنگی نفس به میزان قابل ملاحظه‌ای مرگ ناشی از بیماری قلبی را تجربه می‌کنند.

افراد اغلب تنگی نفس را یک نشانه جدی تلقی نمی‌کنند، اما به ویژه در کسانی که دارای عوامل خطر بیماری‌های قلبی هستند و افرادی که بیماری ریوی ندارند، شاید تنگی نفس تنها نشانه وجود بیماری جدی قلبی‌عروقی باشد.

محققان می‌گویند احتمال مرگ در افرادی که مشخص شده بیماری عروق کرونر ندارند، اما دچار تنگی نفس بوده‌اند، چهار برابر بیماران بدون علامت و دو برابر بیمارانی است که درد قفسه‌سینه داشته‌اند.

محققان می‌گویند شاید علت این باشد که پزشکان احتمالا بیماران دارای درد قفسه‌سینه را بیشتر به جراحی بای‌پس یا آنژیوپلاستی توصیه می‌کنند.

فرآوری : نیره ولدخانی

بخش سلامت تبیان